Z DZIEJÓW SZKOŁY
Powstanie i rozwój szkoły
Istniało wiele powodów powstania szkoły Pielęgniarstwa w Olsztynie.
W okresie powojennym brakowało fachowego personelu w służbie zdrowia, w tym pielęgniarek. W 1947 roku na terenie województwa olsztyńskiego pracowało ok. 130 pielęgniarek. Ta grupa nie mogła zaspokoić potrzeb zdrowotnych mieszkańców naszego regionu, bowiem sytuacja zdrowotna była bardzo trudna.
Zniszczenia wojenne, dużo ruch migracyjny, epidemie powodowały dużą umieralność wśród mieszkańców. Przystąpiono do organizowania pierwszych placówek służby zdrowia. W marcu 1945 roku jako pierwszy rozpoczął działalność na terenie Olsztyna Szpital Kolejowy, w maju zaczął funkcjonować Szpital Mariacki przy ulicy Niepodległości. W końcu w 1946 roku działało na Warmii i Mazurach 19 szpitali.
Dynamiczny rozwój służby zdrowia przy jednoczesnym braku dopływu kwalifikowanej kadry pielęgniarskiej spowodował konieczność powstania Szkoły Pielęgniarstwa.
W resorcie zdrowia powstał projekt na zorganizowanie w Olsztynie dwu letniej Państwowej Szkoły Pielęgniarstwa, która miała kształcić pełnokwalifikowane pielęgniarki dla potrzeb regionu.
Pierwszą bazę szkoły były dwa budynki w Kortowie po byłym Szpitalu Psychiatrycznym. Przystosowanie obiektów do potrzeb nowego użytkownika finansowało Ministerstwo Zdrowia, Ministerstwo Odbudowy oraz Wojewódzki Wydział Samorządowy.
Jeden z budynków nr 16 przystosowano do potrzeb szkoły, zaś budynek 23 do potrzeb internatu. W budynku szkolnym przewidziano 2 izby lekcyjne, 
dwie sale do ćwiczeń z zasad pielęgniarstwa, pomieszczenie dla kuchni dietetycznej, jadalnie, pomieszczenia biblioteczne z czytelnią, gabinet lekarsko-dentystyczny, mieszkania służbowe magazyny podręczne.
W internacie przewidziano 150 miejsc sypialnych oraz pomieszczeń do nauki indywidualnej. Szkoła posiadała również efektowne otoczenie w postaci parku oraz urządzenia rekreacyjne.
Otoczenie, wyposażenie szkoły,
funkcjonalność pomieszczeń tworzyły dobre warunki do realizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego.
Szkołę do użytku oddano w grudniu 1949 roku. Odbiór końcowy oraz przekazanie obiektów dyrekcji szkoły odbyło się 27 stycznia 1950 roku. Uroczyste otwarcie szkoły zostało opóźnione ze względu na brak personelu pedagogicznego, administracyjnego i nastąpiło dopiero 1 marca 1950 roku. Dyrektorem szkoły została pielęgniarka Zofia Sporzyńska.
Jedną z pierwszych i długoletnią nauczycielką z zawodu była pani Sabina Żukowska.
Zajęcia na terenie Kortowa trwały do września 1950 roku ponieważ wraz z utworzeniem Wyższej Szkoły Rolniczej decyzją władz
wojewódzkich cały kompleks zabudowań w Kortowie stał się siedzibą uczelni.
Szkoła Pielęgniarstwa została przeniesiona do budynku przy ulicy Niepodległości 18, gdzie w bardzo trudnych warunkach lokalowych funkcjonowała do 10 września 1950 do 1958 roku. Początki były bardzo trudne z tego względu, iż budynek przejęto w trakcie robót budowlanych, brak było urządzeń kuchennych, sanitarnych a nawet elektryczności.
W marcu 1953 roku odchodzi założycielka i pierwsza dyrektorka szkoły Zofia Sporzyńska. Od 1954 roku dyrektorem zostaje przełożona pielęgniarek Szpitala Wojewódzkiego-Filomena Komorowska.
Z początkiem stycznia 1956 roku rezygnuje ze stanowiska, a pełniącą obowiązki dyrektora szkoły zostaje pani Sabina Żukowska. Władze Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia ogłaszają konkurs na stanowisko dyrektora szkoły w „ Służbie Zdrowia”, w wyniku którego funkcję tę obejmuje przełożona pielęgniarek Szpitala Powiatowego we Włocławku-Alicja Maksymowicz.
Z uwagi na brak położnych, przy ogromnym wsparciu zespołu położników pani dyrektor decyduje się na poszerzenie profilu kształcenia i w październiku 1956 roku uruchamia Państwową Szkołę Położnych, przy nie zmienionych warunkach lokalowych. Warunki pracy szkoły pogarszają się.
Od lat trwających konflikt między resortem zdrowia i oświaty, dotyczący dzierżawy budynku przy ulicy Niepodległości 18, zakończył się przeniesieniem wyposażenia sal dydaktycznych do pomieszczeń wydzierżawionych w Szkole Podstawowej nr4 przy ulicy Pieniężnego, zaś internat do budynku przy placu Bema. Budynek wymagał kapitalnego remontu.
Nowy rok szkolny rozpoczął się dopiero 15 września 1958 roku przy trwającym jeszcze remoncie. Trudne warunki lokalowe i sanitarne szkoły i internatu nie pozwalały na zwiększenie liczby uczennic. 
Dwuletnia Szkoła Pielęgniarek zakończyła swoja działalność w 1960 roku, ukończyło ją 558 absolwentek.
W 1959 roku Minister Zdrowia powołuje do życia czteroletnie Państwowe Licea Pielęgniarstwa. Na podstawie zarządzenia Ministerstwa Zdrowia z 24 czerwca 1959 roku Wydział Zdrowia w Olsztynie przekształca Szkołę Pielęgniarstwa w 4-letnia Liceum. Do liceum przyjmowano kandydatki po IX klasach szkoły ogólnokształcącej. System szkolenia był nieco inny. Oprócz nauki zawodu prowadzone były zajęcia z przedmiotów ogólnokształcących. Warunkiem uzyskania dyplomu pielęgniarki było złożenie egzaminu maturalnego. Zwiększony program nauczania o przedmioty ogólnokształcące dyktował konieczność urządzenia i wyposażenia gabinetów przedmiotowych.
Wydłużony cykl nauczania w czteroletnich liceach ograniczał w tych warunkach coroczną rekrutację nowych uczennic. Stale pogłębiający się niedobór średniego personelu medycznego i usilne zabiegi dyrektorki szkoły o poprawę warunków kształcenia zaowocowały decyzją władz wojewódzkich o zmianę lokalu szkoły. W tym przypadku nastąpiła zamiana obiektów między szkołą a Seminarium Duchownym w Olsztynie.
W 1962 roku szkoła otrzymała budynek przy ulicy Mariańskiej 3. Budynek przystosowano do potrzeb szkoły i internatu. Uległy poprawie warunki pracy szkoły. Wraz z budynkiem szkołą przejęła ogród o powierzchni 1,2 ha oraz dość duży teren na którym urządzono boisko szkolne.
